Door een vreemde speling van het lot ben ik hier vanavond terecht gekomen.
Paradiso is zowaar niet uitverkocht. Als we binnen komen is voorprogramma Rogier Pelgrim al bezig. Een echte Singer Songwriter die de grote prijs van Nederland gewonnen schijnt te hebben. Zingen kan hij zeker. Hij staat op het podium (dat voor hem eigenlijk veel te groot is) alsof hij er thuis hoort. Het materiaal is typische hedendaagse SiSomuziek; niet echt mijn stiel omdat ik wat dat betreft ben blijven hangen rond 1975. Meestal hoor je geen bal meer van acts die de Grote Prijs hebben gewonnen. Ik hoop dat het voor Rogier anders zal uitpakken; aan hem zal het niet liggen.
Dan de hoofdact. Ook hier zit mijn smaak me in de weg. ‘Handsome Poets’ is een korte samenvatting voor ‘ 80ies a gogo’ . Uitzonderingen daargelaten heb ik niet zoveel met the 80-ies. Aan de andere kant: daar kan de band niks aan doen dus zal ik proberen te beschrijven hoe het was.
Opvallend is de werkelijk perfecte sound. Eigenlijk veel te groots voor Paradiso. Het doet mij denken aan U2 in de betere jaren en Duran Duran. De hele band komt zeer energiek over. Zanger Tim is nog enthousiaster. Als een golden retriever stuitert hij over het podium. De drummer en percussionist zorgen voor een keistrak geheel. De show is van voor tot eind strak geregisseerd. Dat doet echter wel een beetje af aan de spontaniteit. Technisch zit het allemaal verdomd goed in elkaar. Tim is goed bij stem. De band is zeer bombastisch. Dat komt omdat er zoveel mensen op het podium staan die ook zoveel mogelijk tegelijk spelen. Als er een nummertje alleen zang-piano is dan is de impact eigenlijk veel groter.
De laatste twee nummers voor de toegift komt ‘ Elijah’ erbij. Jammer genoeg is het geluid van het koor net niet hard genoeg. Het geeft wel direct een andere dimensie aan het geheel. Opeens lijkt het meer op een optreden van ‘ the Polyphonic Spree’.
Al met al zeker niet slecht. Als je van de jaren 80 sound houdt dan zit je bij HP zeker goed!
Wout
