Op de veertiende April zijn ik en mijn gade weer eens naar de verzamelaarsbeurs getogen. Voorheen ging ik eigenlijk alleen voor de plaatjes. Tegenwoordig maakt het me eigenlijk niet zoveel uit. Je kan namelijk ook zonder plaatjes te kopen een prima dag uit hebben. Omdat er naast een platenbeurs ook een flinke voorraad speelgoed en antiek staat lopen er allerlei figuren van divers pluimage rond. Doorgaans is het makkelijk te herkennen voor welk onderdeel van de ‘show’ ze komen. Bijvoorbeeld platenbeursmannetjes (het meest voorkomende type): dikbuikig, grijs haar (al dan niet met staartje), meestal Engels, tattoo included en slepend met een karretje of platentas. Ander voorbeeld: antiekvrouwtjes: net iets te dik, over de 50, grijs, moeilijke bril en iets met een bloemetjepatroon aan. Tot slot hardcoreverzamelaar: man, oud model bril, vettig smoezelig haar, meestal iets aan als een spencer of iets van ribfluweel en rondkijkend met een blik van een junk die al dan niet zijn shot heeft gehad. Die junkenblik zie je ook veel op de platenbeurs bij mannen die hoopvol in dozen staan te graven (platenverzamelaars noemen zichzelf vaak ‘cratediggers’).
Mevrouw Snel was op zoek naar een cocktailstoel (jaren 50-60). Die krengen zijn vrij hip (dus duur, dus onvindbaar). Genoeg design gezien maar geen cocktailstoel in velden of wegen te bekennen (dus dat zal wel weer marktplaats worden). Ik vond nog een erg leuk seventies stoeltje. Helaas was mevrouw het daar niet mee eens (als die wat in haar hoofd heeft…). Er was genoeg te zien. Zo’n verzamelbeurs is eigenlijk een soort tijdmachine. Allerlei zooi uit vroeger tijden ligt er verspreid op diverse stands. Kinderboeken die geen kind nu meer zou aanraken (W.G. van der Hulst). Schoolkaarten die heen school meer gebruikt, stempels etc. etc. Gek genoeg is er nog markt voor ook. Dit jaar hadden veel handelaren groot ingezet op spul van beesten. Denk aan hertengeweien en opgezette beesten. We kwamen zelfs een stoffige sneeuwpanter tegen die destijds heel erg veel pech heeft gehad. Het bizarste was een opgezette eendenpoot. Wie wil zoiets ophangen ?
In vergelijking met vorige jaren was het niet zo druk. Ik overhoorde een medewerkster bij de garderobe iets roepen over het mooie weer. Het c- woord werd vermeden. Omdat het relatief rustig was kon je alles goed zien maar ook snel zien. Dus we waren om een uur of 15:00 klaar. Op naar de zon!
Wout
