Dit was de laatste show van de clubtour van de fameuze ’the Kik’ . Of all places in goddamn Amsterdam. Wat toch een beetje vreemd aanvoelt voor zo’n doorgewinterde (deels) Rotterdamse band. Ook de venue is een beetje vreemd. Ik heb me laten vertellen dat de toko ‘ People’s Place’ eigenlijk een onderdeel is van het hoofdkantoor van Tommy Hilfiger. Nou, als dat zo is dan lijkt het er inderdaad op want de tent doet er alles aan om hip en cool te lijken. Juist die verwoede pogingen om hip te zijn (hippe Deense 50’s meubelen, hier en daar een juist geplaatst tafeltje) zorgen er juist voor dat je je allesbehalve thuis voelt. De drankprijs van 3 euro voor een biertje helpt dan ook niet echt. Het voelt allemaal een beetje synthetisch. Het podium en installatie is typisch iets wat je een keertje huurt en barpersoneel ziet er net iets te goed gekleed uit.
Ondergetekende heeft dezelfde tour ‘ the Kik’ ook gezien in ‘Tivoli de Helling’. Daar kwam voornamelijk jong publiek op af met wat ouwe lullen. Hier lijkt precies andersom. Kennelijk ligt de Amsterdamse appeal van de band meer bij de oudere jongere of OOR-lezer. Waar in Utrecht het dak er binnen no-time afging heeft dit publiek er beduidend meer tijd voor nodig. En dan nog is het enthousiasme niet wat deze band aan praise zou moeten verdienen.
Aan de band ligt het dan ook echt niet. De jongens zetten een solide set neer waarbij alle nummers van de debuutplaat worden gespeeld plus nog veel meer. Het is moeilijk om geen vergelijkingen te maken met die band uit Liverpool. Helaas kan het niet anders want er wordt gevreten uit dezelfde ruif; optreden is lekker vlot, tussendoor humor waar je bijna een cabaretavond mee kan vullen en referenties aan oude vergeten nummers (denk hierbij aan ‘ Mien waar is m’n feestneus’ en ‘ Emma Dilemma’ van fucking Annie MG Schmidt’ ). ’the Kik’ is zeker geen cover- of revivalband. Daar zijn de liedjes te eigen en te goed voor (ook al wordt er een covertje van ‘ a Hard Days Night’ erbij gepropt). Tussendoor wordt nog even verteld hoe het gaat met gezondheid van de hippiegodfather Armand. Met deze illustere figuur heeft de band ook een nummer gemaakt. Geheel in protestzanger-stijl.
Na het optreden keert het vijftal terug voor een toegift. Op de setlist zijn dat er drie. het worden er vier. Daarna is het voorbij. Snel wegwezen om ergens goedkopere bieries te scoren.
Is het waardige afsluiter van deze tournee ? Ik denk het wel. Volgens mij is het bijna onmogelijk om een kut-optreden van deze band te krijgen. De toekomst beloofd veel goeds. Tijdens het optreden werden achteloos wat nieuwe liedjes gespeeld. Die klonken zeer goed. De volgende tour ben ik er weer bij. Als je ze nog niet live hebt gezien; grijp je kans!
Wout
