Eén van de meest intrigerende figuren in de popmuziek is Brian Wilson. In zijn eentje was hij verantwoordelijk voor het succes van Beach Boys. Hij schreef hele mooie muziek maar ook zeer bizarre muziek.
Mijn eerste vinylalbum van the Beach Boys was ‘Smiley Smile’. Ik kan me goed herinneren dat ik in een tweedehands platenzaak stond en ik had genoeg voor één, wat duurder, album. Het werd ‘Smiley Smile’. De twee bekende nummers op de plaat waren ‘Good Vibrations’en ‘Heroes and Villains’. De rest klonk ronduit vreemd en trippy. Maar het was wel fucking intrigerend. Het bleek dat ‘Smiley Smile’ bestond uit restanten van de ‘Smile’ sessies. Een plaat die Brian Wilson niet kon afmaken. De andere Beach Boys recycleden later opnames voor andere platen onder het mom van beter een half nummer van Brian Wilson dan geen nummer van Brian Wilson.
In het derde jaar van de kunstacademie kregen wij opdracht filmpjes te maken. Ik maakte een filmpje over gekte en genialiteit met als drager het verhaal van Brian Wilson. Van een vriendin leende ik een camera. Op allerlei lokaties binnen Alphen liet ik diverse vrienden een deel van het verhaal vertellen, daarbij gezeten op dezelfde stoel. De één waaide bijna weg op het dak van de Alphense bibliotheek, de ander werd bijna plat gereden door een bromfiets midden in het rode dorp terwijl men zat op een grote oranje stoel.
Jaren later maakt Brian Wilson onder begeleiding van ’the Wondermints’ een reconstructie van het album Smile zoals deze werkelijk bedoeld is. Dit album wordt bijzonder goed ontvangen. Samen met ’the Wondermints’ en ’the Stockholm Stings ’n Horns’ tourde hij met het album. Hij deed ook Nederland aan. De kaartjes waren superduur maar hier moest ik natuurlijk bij zijn! Het was het geld zeker waard. Het concert bestond uit grofweg 3 delen: eerst een voorraadje Beach Boys-klassiekers die door al die jongere bandleden zeer fris klonken, daarna ‘Smile’ in zijn geheel en daarop nog een voorraadje klassiekers. De zaal zat vooral vol met oudere jongeren; de echte jongeren waren zeer in de minderheid. Brian Wilson zit het gehele optreden als een kasplant achter zijn keyboardje en zingt hier en daar mee of rammelt wat op de toetsen. Als de zang van Brian een beetje vals wordt, neemt een lid van ’the Wondermints’ het over (je merkt het bijna niet). Als het laatste nummer wordt gespeeld zie je dat Brian Wilson nog steeds niet 100% in zijn bovenkamer is. Het nummer is nog niet afgelopen of Brian stormt van het podium af. Hij komt ook niet meer terug. Naar het schijnt is hij doodsbang voor contact met zijn publiek.
Een paar jaar na ‘Brian Wilson presents ‘Smile” blijkt dat iedereen zeer nieuwsgierig is naar de complete opnamen van the Beach Boys zelf, dus niet de opnamen waar achteraf aan is gerommeld. De exacte volgorde van destijds wordt aangehouden. Hier en daar mist een vocal en soms is een nummer slechts een schets. Wat je duidelijk kan horen is dat Brian Wilson ‘on top of his game’ is. Sommige nummers zijn net even over die top. Met dit laatste album is één van de legendes van de popmuziek eindelijke compleet verteld.
Fout Wout
